Στην παρούσα έκθεση, που αποτελεί το δεύτερο ενδιάμεσο παραδοτέο του Πακέτου Εργασίας 2  (Work Package 2 -WP2) του έργου EcoFashionEU, αποτυπώνονται Καλές Πρακτικές σε  επιχειρηματικά μοντέλα λειτουργίας μΜΕ επιχειρήσεων μόδας, σε συνέχεια του πρώτου  ενδιάμεσου παραδοτέου του έργου, που αναφέρονταν στις προκλήσεις και άλλα ζητήματα που  αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις (μΜΕ) στον κλάδο κλωστοϋφαντουργίας και μόδας  και σχετίζονται με την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ) και τη Βιωσιμότητα. 

Η αποτύπωση εστιάζει κυρίως στον υποκλάδο της ένδυσης, κρίθηκε όμως σκόπιμο να  παρουσιασθούν και καλές πρακτικές από άλλους συναφείς υποκλάδους της μόδας όπως, εκείνοι της υπόδησης και των αξεσουάρ μόδας, καθώς και στους υποκλάδους αυτούς γίνεται χρήση  προϊόντων της κλωστοϋφαντουργίας ενώ παράλληλα καταγράφηκαν καλές πρακτικές για  επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται ταυτόχρονα σε δύο ή και περισσότερους υποκλάδους της  μόδας (ένδυση/υπόδηση, ένδυση/αξεσουάρ, υπόδηση/αξεσουάρ). 

Τα μεθοδολογικά εργαλεία, που χρησιμοποιήθηκαν, για την αξιολόγηση κάθε πρακτικής και  καταγραφή της ως Καλής Πρακτικής που ενσωματώνει στρατηγικά τις αρχές της Εταιρικής  Κοινωνικής Ευθύνης, της Υπεύθυνης Επιχειρηματικότητας και της Βιώσιμης Ανάπτυξης στη  λειτουργία και την καθημερινότητα της κατά περίπτωση συγκεκριμένης επιχείρησης είναι:  

Προσδιορισμός των κριτηρίων, με βάση συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ως προς τα θέματα  ESG των εφαρμοζόμενων πρακτικών – ESG θέματα είναι εκείνα που ορίζονται από το πρώτο γράμμα των  αγγλικών λέξεων για: Περιβάλλον [Environment], Κοινωνικά ζητήματα [Social] και Διακυβέρνηση [Governance]. 

Έρευνα πεδίου (field research) μεταξύ των επιχειρήσεων του κλάδου της μόδας, που  συμμετέχουν στο έργο EcoFashioEU για αναζήτηση και καταγραφή Καλών Πρακτικών που ήδη  εφαρμόζουν  

Συναντήσεις διαβούλευσης με τα ενδιαφερόμενα μέρη (stakeholders’ consultation), που  έλαβαν χώρα με πρωτοβουλία του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΒΕΑ), με την ιδιότητα  του επικεφαλής εταίρου του έργου με σκοπό την καταγραφή των ουσιωδών θεμάτων που τα  μέρη αυτά θεωρούν ως σημαντικά 

Έρευνα αρχείου (desk research), για αναζήτηση και καταγραφή καλών πρακτικών  επιχειρήσεων μόδας για τα μοντέλα λειτουργίας που εφαρμόζουν καλύπτοντας επαρκώς τα  διάφορα θέματα βιωσιμότητας των επιχειρήσεων του κλάδου της μόδας και με βάση τα  προαναφερόμενα χαρακτηριστικά και κριτήρια αξιολόγησης Καλών Πρακτικών  

Ανάλυση, αξιολόγηση και ιεράρχηση των ουσιωδών θεμάτων για τον κλάδο και τα  ενδιαφερόμενα μέρη (materiality analysis & assessment) σε σχέση και με τα προαναφερόμενα  χαρακτηριστικά και κριτήρια αξιολόγησης Καλών Πρακτικών. 

Στη συνέχεια παρουσιάζονται και περιγράφονται συνοπτικά οι κατά περίπτωση Καλές Πρακτικές  σε σύνδεση με ένα ή περισσότερα από τα ειδικότερα χαρακτηριστικά που τις διέπουν (βλ. Πίνακα  1) ως προς την κάλυψη ενός ή περισσοτέρων από τα θέματα ESG, που διαπιστώθηκαν και  οδήγησαν στην αξιολόγησή τους ως Καλών Πρακτικών (βλ. Πίνακα 2 για συσχέτιση επιχειρήσεων  με τα χαρακτηριστικά των κριτηρίων του Πίνακα 1). 

Τα 12 συνολικά χαρακτηριστικά ESG των κριτηρίων για καλές πρακτικές κατηγοριοποιήθηκαν σε  δύο μεγάλες κατηγορίες, μία για εκείνα που αναφέρονται ή έχουν σχέση ή/και συνάφεια με το εξωτερικό περιβάλλον της επιχείρησης και μία δεύτερη για εκείνα που αναφέρονται ή έχουν  σχέση ή/και συνάφεια με το εσωτερικό περιβάλλον της.

Τα χαρακτηριστικά ESG των κριτηρίων για καλές πρακτικές θα συμβάλουν επίσης στη δημιουργία  του πλαισίου παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών προς μικρομεσαίες (μΜΕ) επιχειρήσεις του  κλάδου της μόδας και του Οδηγού για μΜΕ (Guide for SMEs), που αποτελούν αντικείμενο και  παραδοτέα της Εργασίας (Task) T.2.3 του έργου. 

Ένα πρώτο βήμα για την εκπόνηση του Οδηγού θα αποτελέσει η δημιουργία ενός πιο  απλοποιημένου εργαλείου ETHOS (Ethos Fashion) απόλυτα προσαρμοσμένου τόσο στον κλάδο  της μόδας όσο και στο μέγεθος των επιχειρήσεων αυτών, καθώς πρόκειται για πολύ μικρές ή  μικρές επιχειρήσεις. 

Η χρήση του Οδηγού και του εργαλείου Ethos Fashion θα επιτρέπει σε κάθε μΜΕ του κλάδου της  μόδας να εξετάσει και αξιολογήσει μόνη της και χωρίς εξωτερική βοήθεια, όλες τις πτυχές σε  θέματα βιωσιμότητας, που αφορούν τη λειτουργία της τόσο ως προς το εξωτερικό όσο και προς  το εσωτερικό περιβάλλον της.